Openings Grand Prix te Oss
Hoi allen,
De eerste Grand Prix van het seizoen stond op het programma in het Nederlandse Oss.
Dicht bij huis dus…maar het is niet zo vlot verlopen als we hadden gehoopt en dat is nog zacht uitgedrukt.
De eerste training verliep normaal.Gewoon alles wat los gereden en een paar strakke rondjes gereden.De tweede training is eigenlijk de tijdtraining om naar het starthek te rijden voor de kwalificatiereeks van zaterdag.We konden de zesde tijd op de klok neerzetten zodat we dus als zesde naar het hek konden rijden voor onze kwalificatieheat
We vertrokken rond de 6e plaats ,toen we over de tweede springschans sprongen lag er voor ons een span dat over de kop was gegaan.Nicky ging voluit in de remmen om deze jongens te ontwijken en daardoor gingen we er zelf ook voorover af.Een achterop komend span reed voluit vanachter in mijn kontje.Ik bleef even liggen,de pijn was op t’eerste moment niet te harden en ik was er ook zeker van dat er iets mis was.Ik ben dan toch weer opgestaan en terug in het bakje gestapt maar het kalf was al verzopen.Twee ronden later viel ik dan ook nog een keer uit de bak,toen zakte de moed mij volledig in mijn schoenen.We konden toch niet meer bij de eerste 12 geraken en heb tegen Nicky gezegd dat hij er maar moest uitrijden.Ik had ook ontzettend veel pijn.Wat later op de dag was er dan ook nog de last chance waar we de 5e tijd neerzetten en ons nog nipt wisten te plaatsen voor de Grand Prix en zo konden we zondag als 29e oprijden naar het starthek.
Zondagmorgen verliep de warming up training normaal.
De eerste manche moesten we vanuit de tweede startrij de ‘’Witte Ruysheuvel ‘’op.We gingen rond de 20e plaats van start en konden al meteen meerdere plaatsen goedmaken.We hadden afgesproken dat we achter op het parkoer voluit buitenom zouden gaan en dat bleek een goede keuze te zijn want we boekten weer een paar plaatsen winst en reden toen op een 15e plaats.We hadden net weer een rijder gepasseerd toen er net voor ons een span vast reed en wij er vanachter opreden.De moto terug achteruit getrokken en eer we terug vertrokken waren waren we weer een aantal plaatsen kwijt.En zo verliep dat nog een paar keer tijdens de eerste manche.Er zaten er enkelen vast waar je netjes langs kon passeren en de volgende ronde stonden we zelf weer stil.Maar ja het parkoer is voor iedereen even zwaar ,het circuit lag er dan ook erg zwaar bij met al die diepe sporen…maar dat is cross hé!
We sloten de eerste WK reeks op de 16e plaats af en behaalden 5 WK puntjes.
Na de reeks hoorde ik dat we al na twee ronden geen voorrem niet meer hadden.
In de tweede manche gingen we bijna als allerlaatste door de eerste bocht heen.We gingen wederom buitenom en maakten in één keer een hoop plaatsen goed.En ook nu weer deden we vanachteren op het circuit zoals de eerste manche en we boekten ook nu daarmee meerdere plaatsen winst.Maar dan draaide het parkoer naar links en kwamen we te samen met de Daiders brothers in de bocht en we reden tegen elkaar op.Ik moest recht gaan staan om de linkse bocht te nemen.Toen de moto los kwam bleef ik achter het stuur van de Daiders hangen en viel ik uit de bak en moest ik een sprintje van een 30 a 40 meter maken en dat is niet niks.
Terug vertrokken waren we allerlaatste en konden we terug herbeginnen,het rijden ging zeker niet vloeiend,het was precies alsof we de bochten in twee of drie keer namen. Aan wat het ligt,ik weet het ook niet,maar ja!
Een aantal ronden later liep de ketting eraf en kregen we ze er niet meteen weer op,daardoor verloren we twee ronden.Na twee ronden aan de kant gestaan te hebben konden we weer van start en hebben we de reeks verder uitgereden en zijn we 22é geeindigd.Geen WK puntjes dus
Het rijden ging zeker niet goed,we zullen maar hopen dat het snel weer beter gaat.Vorige week in ons interview in Motorgazet had ik nog gezegd dat ik het gevoel had dat we twee keer een top 5 plaats zouden kunnen rijden.Maar dat was zo te zien wel te hoog gegrepen.
Ik wil langs deze weg Jan Hendrickx en de jarige Tim Smeuninx proficiat wensen met hun eerste Grand Prix overwinning,want geloof me…dat zal eeuwig de mooiste overwinning blijven…alléé bij mij is dat toch zo.